Abstrakt:
Precedensowe orzeczenie SN poświęcone walutowym transakcjom terminowym zostało dogłębnie przeanalizowane przez Autora z różnych punktów widzenia. Autor z aprobatą odniósł się do tezy, w której SN przyjął, że standard kontraktowy przewidziany przez dyrektywę MIFiD może być wyznacznikiem bankowych stosunków obligacyjnych in concreto jeszcze przed jej implementacją w prawie polskim. To ważny wniosek SN, ponieważ w licznych sporach kontrahenci banków (przedsiębiorcy) wysuwali zarzut niewykonania przez banki obowiązków przewidzianych przez MIFiD, głównie w zakresie informowania o status quo związanym z proponowaną umową. Autor konsekwentnie rozwija wcześniej podjęte wątki (zob. poprzednie publikacje) oraz porusza kolejne, np. w zakresie kwalifikacji prawnej tzw. transakcji opcyjnych, w zakresie przedmiotu i treści spoczywającym na profesjonaliście (banku) obowiązku informowania i obowiązku doradzania, a także w zakresie skutków naruszenia przez banki kodeksów deontologicznych.