Abstrakt:
Autor z aprobatą odnosi się do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w glosowanym orzeczeniu, czyniąc z niego bazę do poszerzonych rozważań na tematy dodatkowe. Pogląd wyrażony w tezie i uzasadnieniu wyroku jest bowiem oczywisty. Uwagę Autora przykuł natomiast pionierski charakter wypowiedzi SN na temat stosunku pośrednictwa giełdowego. Na łamach glosy zostały sformułowane uwagi terminologiczne oraz kwalifikacyjne, a także na temat najbardziej integralnego elementu treści zobowiązania pomiędzy pośrednikiem giełdowym i klientem, a mianowicie na temat stosunku rachunku. Autor szczególnie wszechstronnie omawia ten ostatni aspekt zobowiązania wynikającego z zawarcia umowy o pośrednictwo giełdowe, traktując stosunek rachunku jako podstawę koncepcyjną zobowiązania pośrednika względem klienta (tzw. inwestora).