Abstrakt:
W lutym 2008 r. serbska prowincja Kosowo ogłosiła niepodległość. Dyskusja nad jej uznaniem stała się pierwszym poważnym egzaminem weryfikującym istnienie wspólnej polityki zagranicznej Unii Europejskiej. Republika Czeska stanęła przed szczególnie trudnym dylematem. Kraj ten ma tradycyjnie bardzo dobre kontakty z Serbią, wśród części obywateli Republiki żywe są opinie o serwilizmie władz wobec Stanów Zjednoczonych, a decyzja uznająca istnienie nowego państwa mogła zostać odczytana jako kolejny przykład nadmiernego uzależnienia kraju od atlantyckiego sojusznika, wreszcie kwestia Kosowa budziła u Czechów historyczne analogie związane z układem monachijskim z 1938 r. i odebraniem Czechosłowacji części terytorium. Z drugiej strony Republika Czeska przygotowywała się do objęcia prezydencji w Unii Europejskiej i musiała udowodnić, że jest krajem, który potrafi podejmować szybkie i przemyślane decyzje w najistotniejszych kwestiach. Czechy zaakceptowały powstanie Republiki Kosowa, ale uczyniły to jako przedostatnie spośród 22 państw UE, które ją uznały. To opóźnienie nie wynikało z szerokiej dyskusji publicznej, lecz z braku zdecydowania rządu i głębokich podziałów także w koalicji rządowej.
