Europeizacja tradycyjnych funkcji polskiego parlamentu w świetle postanowień traktatu z Lizbony oraz ustawy kooperacyjnej z 8 października 2010 roku

Abstract

The framework for cooperation of the Government with the Sejm and the Senate in EU matters is defined in the Act of 8 October 2010 (the Cooperation Act), which provides for all changes made by the Treaty of Lisbon. The changes introduced by the Lisbon Treaty have had a twofold positive effect on the participation of the Sejm and the Senate in the EU policy-making in Poland. Firstly, these changes have lead to the reflection on and the evaluation of the system of cooperation between Government and the both Houses of the Polish parliaments. This should lead to improving the effectiveness of this cooperation and filling the gaps in the existing law. Secondly, the Treaty has had a positive effect on the role of the Sejm and the Senate in EU policy-making not only through its provisions, but also indirectly – through domestic regulations which have been subsequently adopted. In the course of the adjustment process, national parliaments have managed to gain greater powers. In accordance with this, the question emerges whether of Poland’s membership of the European Union should be the traditional competencies of the Polish Sejm and the Senate understood in a different way and has created a new European competency of the Polish parliament.

Dostosowanie krajowych regulacji do nowych rozwiązań proceduralnych przyjętych w traktacie z Lizbony, w tym przede wszystkich uchwalenie nowej ustawy kooperacyjnej oraz nowelizacja regulaminów obu izb, w znaczący sposób wpłynęło na intensyfikację zaangażowania Sejmu i Senatu w unijny proces decyzyjny oraz wzmocniło pozycję polskiego parlamentu na arenie europejskiej. Czerpiąc z dziewięcioletnich doświadczeń wynikających z członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej oraz wychodząc naprzeciw nowym wyzwaniom stawianym parlamentom narodowym przez Unię Europejską, polski ustawodawca w nowej ustawie kooperacyjnej w sposób konsekwentny wzmocnił rolę parlamentów narodowych w unijnym procesie decyzyjnym. W wyniku reformy instytucjonalnej Unii wynikającej z wejścia w życie traktatu z Lizbony nastąpił również kolejny ważny krok w procesie przeobrażeń w zakresie definiowana klasycznych funkcji parlamentu narodowego. Traktatowe rozszerzenie zakresu prerogatyw parlamentów narodowych w unijnym procesie decyzyjnym spowodowało wykształcenie się nowych form aktywności parlamentu w procesach integracji europejskiej, które coraz bardziej skłaniają do wyodrębnienia nowej – „europejskiej” funkcji parlamentów narodowych.