Artykuł prezentuje ekoteologiczne sugestie francuskiego socjologa,
współtwórcy teorii aktora-sieci (ANT), Brunona Latoura. Omówiona
zostaje postsekularna koncepcja żywej mowy religijnej Latoura (wymagającej
szeregu translacji konstytuujących bliskość w interlokutorach). Tekst
wskazuje korzyści płynące z zastosowania metafor Atlasa oraz Gai w kontekście
politycznego problemu braku solidarnej reakcji zbiorowości na
problem globalnego ocieplenia.
The article presents selected ecotheological suggestions of Bruno
Latour (French sociologist who created the so-called Actor-Network Theory).
Latour’s postsecular model of the authentic religious speech is also
described (this kind of speech can be produced by a series of translations
that constitute proximity between interlocutors). The text indicates important
advantages of such metaphors as „Atlas” and „Gaia”. They could
play a crucial role in coping with the political problem of the lack of any
united collective reaction towards the threat of global warming.