The article presents basic theoretical assumptions that would justify the legitimacy of usage of the therapeutic community method in the work with the homeless. The Homeless, as those excluded from society, often show a minimalist attitude by reluctantly engaging in a classic therapeutic and corrective actions. Therapeutic community, which obliges its members to gain experience via continuous social interaction, seems to be one of the most appropriate, though hardly ever used, ways to support reintegration of homeless people.
W artykule przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, które przemawiają za zasadnością stosowania metody społeczności terapeutycznej w pracy z osobami bezdomnymi. Bezdomni, jako osoby wykluczone ze społecze ń stwa, prezentują często postawy minimalistyczne, niechętnie angażując się w klasyczne działania terapeutyczno-naprawcze. Społeczno śćterapeutyczna, obligująca jej uczestników do zdobywania do świadczeń społecznych poprzez ciągłe interakcje międzyludzkie, wydaje się jedną z najbardziej adekwatnych, a przy tym praktycznie niestosowanych sposobów pomocy w resocjalizacji bezdomnych.
Ta pozycja jest udostępniona na licencji Attribution-NoDerivs 3.0 Poland