Abstrakt:
Tekst jest próbą analizy kondycji polskiej socjologii wychowania przełomu XX i XXI
wieku. Prezentuje zmiany dokonujące się na płaszczyźnie tożsamościowej subdyscypliny
z uwzględnieniem ich konsekwencji. Sygnalizuje problem wewnętrznego pęknięcia w obrębie socjologii wychowania powiązanego ze zmieniającym się zestawem podstawowych dla niej pojęć, jak wychowanie i edukacja oraz idących za nimi zakresów treściowych, które prowadzą do formowania się odrębności między socjologią wychowania i socjologią edukacji w Polsce. Źródeł tej sytuacji doszukiwać się można w procesie marginalizacji omawianej subdyscypliny w socjologii, wynikającej z jej pogranicznego usytuowania (między socjologią i pedagogiką) oraz historycznych kolei rozwoju. Refleksję kończy próba odpowiedzi na pytanie, dotyczące możliwości i kierunku dalszego rozwoju tego obszaru wiedzy na gruncie polskiej myśli socjologicznej.
