The article examines the issues of the auteur theory, or, to be more specific, the idea of authorship as being the movie director’s sole creative vision of the filmmaking process. The paper firstly focuses on the definition of the auteur theory itself and then the theory addresses the assumptions behind Roland Barthes’ essay "The Death of the Author." Next, the contradicting concepts are exemplified in the form of motion pictures that depict two fictional filmmakers struggling with authorial crisis. These movies are as follows: Bowfinger (1999) and Hollywood Ending (2002). The abovementioned comparison is done in order to evaluate how much creative freedom one individual creator is given while making a motion picture and whether indeed their distinct style shines through after the movie is done.
Celem artykułu jest zbadanie problematyki tak zwanej „teorii autora filmowego” (auteur theory) lub też ujmując to konkretniej, koncepcji autorstwa będącej odrębną, kreatywną wizją reżysera powstałą podczas procesu tworzenia filmu. Tekst najpierw skupia się na definicji „teorii autora filmowego” by potem odnieść ją do założeń eseju autorstwa Rolanda Barthesa pt. Śmierć Autora. Konflikt między obiema teoriami zostaje zobrazowany na podstawie dwóch filmów o fikcyjnych reżyserach, którzy zmagają się z kryzysem twórczym. Tytuły omawianych filmów to Wielka Heca Bowfingera (1999) oraz Koniec z Hollywood (2002). Porównanie obu produkcji ma na celu określić ile wolności kreatywnej ma dany twórca w trakcie procesu produkcji filmu oraz czy jego odmienny styl rzeczywiście jest widoczny w gotowym produkcie filmowym.