Część archaiczna pieśni ojczystej: „wyrafinowany artyzm” a majuskuły jako znaki delimitacji wiersza (źródło versus imitacyjne konstrukcje)

Abstract

Bogurodzica przekazu kcyńskiego z jej majuskułami jako znakami delimitacji wiersza to podstawa źródłowa zakwestionowania „wyrafino wanego artyzmu” pieśni ojczystej. Jest on nie pierwotnym walorem najstarszego przekazu, lecz wtórnym konstruktem Mediewistów Imitatorów. Przedstawione przez nich wielorakie postacie wierszowego „obrazu” Bogurodzicy prowadzą do podstawowego pytania o tekstowy stan rzeczy: mówimy o sześciu wariantach jednego wiersza czy też o sześciu samoistnych wierszach opatrzonych identycznym tytułem? Majuskuły przekazu kcyńskiego jako znaki delimitacji tekstu dzielonego na wersy pozwalają powiedzieć: Bogurodzica to jedynie „wierszydło”.